بررسی اثر کورکومین بر هورمون های محور هیپوفیز- تخمدان در موش‬های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان

دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که با اختلال در عملکرد غدد اندوکرین سبب بروز اختلالات باروری می شود. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی و هیپوگلیسمیک کورکومین، هدف از این مطالعه تعیین اثر کورکومین بر سطح سرمی هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش های صحرایی دیابتی می باشد.
در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. شاهد، دیابتی تیمار نشده و دیابتی تیمار شده با کورکومین (غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم). دیابت در گروه های دیابتی تیمار نشده و دیابتی تحت تیمار، با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. چرخه استروس موش های صحرایی توسط هورمون های جنسی یکسان شد. کورکومین به مدت 25 روز به صورت داخل صفاقی به گروه های دیابتی تحت تیمار تزریق شد. به حیوانات گروه های شاهد و دیابتی تیمار نشده DMSOتزریق شد. در پایان دوره تیمار، سطح سرمی هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون توسط روش الایزا اندازه گیری شد. تحلیل آماری توسط آزمون های One-way ANOVAو تعقیبی Tukey انجام شد.
تجویز وابسته به دوز کورکومین با غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با نمونه های دیابتی تیمار نشده سطح سرمی هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون را به طور معنی داری افزایش داد (0.05>p).
نتایج بیانگر اثر معنی دار و وابسته به دوز کورکومین بر سطح سرمی هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون در موش های دیابتی است. بنابراین مصرف کورکومین می تواند در بهبود اختلالات هورمونی در بیماران دیابتی موثر باشد.