تحلیل تاثیر تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی روانشناختی

امروزه توانمندسازی به صورت فزاینده ای به عنوان یک استراتژی بنیادی مدیریت که به توسعه و موفقیت سازمان کمک می کند، در محیط چالش برانگیز و رقابتی کسب وکار به کار گرفته می شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش دو متغیر تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی روانشناختی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان مجتمع سپاهان باتری (250 نفر) تشکیل داده اند. نمونه ای 180 نفره به روش طبقه بندی تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه تناسب فرد-شغل و فرد-سازمان غیررسمی (ابعاد سازگاری ارزش و سازگاری اهداف) وگل و فلدمن، پرسشنامه تناسب فرد-سازمان (ابعاد سازگاری شخصیت و سازگاری محیط کار) اسکروگینس و پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی حاتمی و دستار استفاده شده است. به منظور بررسی روایی پرسشنامه از روش روایی محتوا و روایی سازه و جهت بررسی پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج گویای روایی و پایایی مناسب پرسشنامه ها می باشد. تحلیل عاملی تاییدی و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS انجام شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین میزان تناسب فرد-سازمان و توانمندسازی روان شناختی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. تاثیر تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی مورد تایید قرار نگرفته است.