بررسی شرایط بیوکلیمایی زمستان گذرانی کلنی های زنبور عسل در استان اصفهان

یکی از جنبه های نگهداری و پرورش زنبور عسل مطالعه و شناخت شرایط بیوکلیمای آن است. هماهنگ کردن فعالیت های زنبورداری با عوامل محیطی و الگوهای زمانی و مکانی آن یکی از جنبه های اساسی در مدیریت زنبورداری است. در راس عوامل محیطی، شرایط آب و هوا نقش اساسی درایجاد تعادل بین زنبور عسل، محیط زیست گیاهی و بیماری های زنبور عسل ایفا میکند.از بین متغیرهای اقلیم شناختی عامل دما نقش کلیدی را در این زمینه بازی میکند. سیکل فصلی زنبورداری در مناطق معتدل نشان دهنده وجود دو فصل متمایز فعال و غیر فعال از منظر زنبورداری میباشد. در استان اصفهان ماه های آبان، آذر، دی و بهمن، فصل غیر فعال میباشد. یکی از مسائل مهم در مدیریت کلنی های زنبورعسل استقرار آنها در فضای باز در فصل غیر فعال در نواحی است که حداقل مصرف زمستانه عسل برقرار باشد. نتایج این پژوهش بر اساس تحلیلهای انحراف از شرایط بهینه در محیط GIS نشان میدهد که بهترین حد ارتفاعی برای زمستانگذرانی کلنی های زنبور عسل در استان اصفهان در مناطق کوهپایه ای( ارتفاع 1400 متر و اطراف آن) است. با رعایت این امر در مصرف سالانه صدها تن عسل صرفه جویی خواهد گردیده و منجر به بهره وری بیشتر و بازده اقتصادی بالاتر برای زنبورداران این منطقه خواهد بود.