اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر پرخاشگری دانشجویان با توجه به سبک دلبستگی آنها

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر پرخاشگری دانشجویان با توجه به سبک دلبستگی آنها انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرج بود که در نیمسال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری این پژوهش داوطلبانه با جایگزینی تصادفی بود. 231 نفر از دانشجویان پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (1992) و سبک دلبستگی هازن و شاور (1987) را تکمیل کردند. 20 نفر که نمرات دو یا سه سبک دلبستگی آنها باهم یکسان بود از نمونه خارج شدند. 211 نفر از دانشجویان که نمره پرخاشگری آنها از نقطه برش 50% به بالا بودند، برای مراحل بعد انتخاب شدند. در مجموع 56 نفر با حذف 16 نفر باقی ماندند و در گروه های آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس مداخله گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. بعد از هشت جلسه پس آزمون و بعد از 2 ماه پیگیری نیز انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل عوامل بین گروهی (آزمایش و کنترل) و درون گروهی (آزمون) در متغیر نمره کل پرخاشگری معنادار است. بدین معنی که واقعیت درمانی توانسته بدون توجه به سبک دلبستگی دانشجویان میزان پرخاشگری را کاهش دهد. با در نظر گرفتن نقش مهم دلبستگی افراد در تامین سلامت روانی و متاثر نمودن شیوه های رویاروئی با واقعیت و مسئولیت پذیری و هم چنین وجود ضعف این گونه از دانشجویان در تعاملات و روابط اجتماعی و آموزش چنین شیوه هائی امری بسیار لازم و ضروری محسوب می شود.