شفقت برخود در آموزه های اسلامی

شفقت بر خود، مفهومی اخلاقی به معنای خیرخواهی و مهربانی با خویشتن است. وجود برخی از آموزه های دینی به ویژه در عرصه اخلاق، شبهه ناسازگاری بخشی از دین را با این اصل اخلاقی قوت می‏بخشد. با تحلیل این آموزه ها و از گذر ارائه تعریف کاربردی برای شفقت بر خود می‏توان گفت که در تمام آموزه های اسلامی این اصل اخلاقی مورد توجه بوده‏است. در تعریف کاربردی، شفقت بر خود دارای دو سطح حداقلی و حداکثری (کف و سقف) است. در سطح حداقلی، شفقت بر خود به معنای ضرر نرساندن به خویشتن است و در تعریف حداکثری به معنای فایده‬رسانی به خود می‏باشد. نفس نیز دارای مراتب مختلفی از بدن مادی تا حقیقت ملکوتی غیر مادی را دربر می‏گیرد. با توجه به این معنا و اعمال اصل ترجیح اهم بر مهم و قاعده لاضرر، می‏توان ناسازگاری ظاهری تمام موارد ادعایی را برطرف نمود.