ماهیت انتقام الهی و تفاوت آن با انتقام های بشری

در آیاتی از قرآن، صفت انتقام که به ظاهر از صفات ناپسند انسانی است، به خداوند نسبت داده شده و گاه خداوند، «ذو انتقام و منتقم» خوانده شده است. انتقام در عرف عام به معنای «تلافی برای تشفی خاطر» است و در آیات و روایات، انسان‬ها از انتقام گرفتن نهی شده اند. در این پژوهش که به روش توصیفی _ تحلیلی و با توجه به آیات و روایات و دیدگاه مفسران قرآن انجام شده است، چگونگی انتساب این صفت به خداوند متعال بررسی شده و این نتایج به دست آمد که واژه انتقام در اصل، دارای مفهوم «کیفردادن گناهکار» و نه «مقابله به مثل در کارها» است. روشن است که مجازات ستمکاران گردنکش و زورمندان ستمگر، نیکو و لازم است و عدل و حکمت الهی، چشم‬پوشی کردن از آن را برنمی تابد. انتقام سه گونه است: انتقام ممدوح و لازم؛ انتقام جایز؛ انتقام مذموم. مهم‬ترین ویژگی های انتقام الهی عبارت‬اند از: هدفمند بودن، فراگیر بودن، سخت بودن و عدالت محور بودن. مهم‬ترین علل انتقام الهی نیز کفر، ظلم، تکذیب، روی‬گردانی از آیات الهی و ایمان نیاوردن به پیامبر است.