کاتترهای همودیالیز دائمی ترانس فمورال، بهتر از تصورات فعلی: بررسی نتایج تعبیه به روش مورد استفاده در مرکز جراحی عروق شهدای تجریش

ایجاد یک روش مطمئن برای همودیالیز مزمن در بیماران نارسایی مزمن کلیوی، از مهمترین اقدامات جراحان عروق می باشد. استفاده از کاتترهای دائم، اگرچه آخرین اولویت دسترسی محسوب می شود، در بسیاری از بیماران اجتناب ناپذیر است. طبق معدود مطالعات موجود کاتترهای تونل دار ترانس فمورال نتایج ضعیف تری را نسبت به کاتترهای گردنی دارند.
36 بیمار تحت همودیالیز مزمن که به دلایل مختلف امکان تعبیه دسترسی دائمی یا کاتتر گردنی در آنها نبود تحت تعبیه کاتتر دائمی از راه فمورال به روش مرسوم در مرکز شهدای تجریش قرار گرفتند و نتایج فوری و دراز مدت آنها در تامین فلوی مناسب برای همودیالیز و عوارض آنها ثبت شد.
بر اساس یافته های این مطالعه، در مقایسه با گزارش های موجود از کارایی مداوم کاتترهای دائمی گردنی و همچنین عوارض آنها، کاتترهای دائمی ترانس فمورال کارایی مداوم قابل قبول و پروفایل عوارض کم خطرتری دارند. موردی از مرگ و میر یا عوارض تهدیدکننده حیات، که احتمال بروز آنها حین تعبیه کاتترهای گردنی وجود دارد، مشاهده نشد. مداخله به موقع جهت رفع عامل ایجاد اختلال در دیالیز، نقش مهمی در حفظ عملکرد طولانی مدت این کاتترها و عدم نیاز به تعبیه دسترسی جدید دارد.
کاتترهای دائمی ترانس فمورال، در صورتی که به روش صحیح تعبیه شوند، می توانند به مدت قابل قبولی نیاز بیمار به دسترسی را تامین کنند و می توانند آلترناتیو کاتترهای گردنی باشند.