پاسخ های استرس و خون شناسی بچه ماهی کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) به دستکاری های ناشی از صید

با توجه به جایگاه ماهی کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) در سیستم پرورش چند گونه ای کپورماهیان، در این مطالعه تاثیر استرس ناشی از صید، دستکاری و حمل و نقل بر شاخص های استرس و خون شناسی بچه ماهیان کپور نقره ای مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، شاخص های مذکور قبل از حمل و نقل (بدون دستکاری)، در حین صید و 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از انتقال بچه ماهی ها با متوسط وزن 5/1±5/13 گرم اندازه گیری شد. شاخص های استرس شامل کورتیزول، گلوکز و لاکتات در طی زمان های مختلف دارای اختلاف معنی داری بودند (05/0>P)، به طوری که میزان کورتیزول و گلوکز پلاسما از هنگام صید تا 12 ساعت پس از آن افزایش یافت و پس از 24 ساعت کاهش معناداری پیدا کرد، ولی تا 48 ساعت بعد از صید به مقدار قبل از صید نرسید. بیشترین و کمترین مقدار لاکتات به ترتیب در زمان صید و 12 ساعت بعد از آن مشاهده شد. به استثنای تعداد مونوسیت ها، همه شاخص های خون شناسی شامل تعداد گلبول های سفید، تعداد گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبولی، وزن متوسط هموگلوبین گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول های قرمز، درصد نوتروفیل ها و لنفوسیت ها در طی زمان های مختلف دارای اختلاف معنی داری بودند (05/0>P). مقدار هموگلوبین و هماتوکریت 12 ساعت بعد از صید افزایش معناداری پیدا کرد (05/0>P). نتایج بررسی شاخص های خون شناسی و استرس نشان داد که با توجه به تاثیرات استرس ناشی از صید و حمل و نقل بر وضعیت فیزیولوژیک بچه ماهیان کپور نقره ای، برای حفظ سلامتی و افزایش بقای بچه ماهیان باید از روش هایی با کمترین میزان دستکاری ماهی، استفاده کرد.