اثر روش های مختلف خاک ورزی و کوددهی بر خواص فیزیکی خاک و عملکرد ذرت دانه ای

بیشتر اراضی زیر کشت ذرت در استان همدان به صورت سنتی با گاوآهن برگردان دار و یک سری ادوات خاک ورزی ثانویه آماده می شود. در سال های اخیر استفاده از سیستم های خاک ورزی حفاظتی مورد استقبال قرار گرفته است. این پژوهش در قالب طرح آماری کرت های خردشده (اسپلیت پلات) با 6 تیمار و 3 تکرار انجام شد. روش های خاک ورزی شامل: 1T- روش مرسوم، شخم با گاوآهن برگردان دار + سیکلوتیلر مجهز به غلطک 2T- خاک ورز مرکب، گاوآهن قلمی مجهز به غلطک و 3T- خاک ورزی نواری با تیغه های قلمی به عنوان کرت اصلی و دو روش کوددهی شامل 1F- پخش سطحی کود فسفاته قبل از کاشت 2F- جای گذاری نواری کود فسفاته به هنگام کاشت به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. برخی از خواص فیزیکی خاک شامل، سرعت نفوذ آب در خاک، مقاومت خاک (شاخص مخروطی) و چگالی ظاهری خاک و نیز عملکرد و اجزا عملکردی ذرت دانه ای اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که روش های خاک ورزی و عمق خاک اثر معنی دار بر چگالی ظاهری و شاخص مخروطی خاک دارند. همچنین اثر روش خاک ورزی بر سرعت نفوذ آب در خاک معنی دار شد. اثر روش کوددهی بر عملکرد ذرت در سطح احتمال 1% معنی دار شد. جای گذاری نواری کود به هنگام کاشت با میانگین عملکرد دانه، 10862 کیلوگرم در هکتار نسبت به پخش سطحی کود با میانگین عملکرد دانه، 9965 کیلوگرم در هکتار برتری داشت. اگرچه تاثیر روش های مختلف خاک ورزی بر عملکرد دانه ذرت معنی دار نشد اما تیمار 2T با میانگین عملکرد دانه، 10913 کیلوگرم در هکتار نسبت به دو تیمار دیگر (1T با میانگین عملکرد دانه، 10106 کیلوگرم در هکتار و 3T با میانگین عملکرد دانه، 10222 کیلوگرم در هکتار) برتری داشت.