بررسی عوامل تاثیرگذار بر مدیریت بهینه آب شور با استفاده از چارچوب معیشت پایدار

در سال های اخیر به سبب محدودیت روزافزون منابع آب شیرین، امکان کاربرد منابع جایگزین به ویژه آب های شور به طور جدی مطرح شده و یکی از گزینه های پیش رو برای تدوام و ثبات فعالیت های کشاورزی می باشد. این در حالی است که پایداری بلندمدت آبیاری با آب شور به مدیریت آن بستگی دارد و مدیریت بهینه نیز منوط به شناخت عوامل تاثیرگذار بر آن است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر مدیریت آب شور در شهرستان کارون استان خوزستان به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل کشاورزان شهرستان کارون به تعداد 19720 نفر بود که از این تعداد، نمونه ای به حجم 120 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن توسط اساتید گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه رامین خوزستان مورد تایید قرار گرفت و برای سنجش پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ (83/0-65/0) استفاده شد. برای تدوین شاخص دارایی های معیشتی، ابتدا رفع اختلاف مقیاس ها انجام شد و سپس بر اساس تحلیل مولفه های اصلی، وزن مولفه های هر یک از شاخص ها محاسبه و شاخص ساخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که کشاورزان منطقه در زمینه مدیریت آب شور آبیاری، بیشتر رفتار مدیریت فنی را بروز داده اند. بیشترین میزان دارایی معیشتی کشاورزان مربوط به سرمایه اجتماعی و کمترین میزان آن مربوط به سرمایه فیزیکی بوده است. همچنین، رفتار مدیریت آب شور در بین کشاورزان با دارایی های مختلف، متفاوت بوده است.