حفاظت پرتویی بیماران در سی تی آنژیوگرافی قلب

روش تصویربرداری سی تی آنژیوگرافی قلبی، به صورت یک پیش آزمون برای بررسی بیماران دارای مشکل در شریان های قلبی، به کار می رود. به دلیل دوز بالای بیماران در این روش تصویربرداری، روش های کاهش دوز و استراتژی های تصویربرداری ای که کمترین دوز را با حفظ کیفیت تصاویر به بیماران برسانند، مورد مطالعه و تحقیق می باشد. مقاله حاضر به طور مختصر جنبه های بالینی و روش های کاهش دوز در سی تی آنژیوگرافی قلبی را مورد بررسی قرار می دهد.
این تحقیق از نوع نظری و از لحاظ روش به شیوه تحلیل محتوا (Content Analysis) با جستجو واژه های کلیدی سی تی آنژیوگرافی قلبی، حفاظت پرتویی و روش های کاهش دوز بیماران در پایگاه های اینترنتی google scholar، science direct، pubmed و Scopus انجام گرفته است. بعد از انجام جستجو، از میان مقالات به دست آمده، 10 مقاله برگزیده شده و بر اساس آن ها این مقاله به نگارش در آمده است.
به منظور کاهش دوز بیماران در سی تی آنژیوگرافی قلبی، روش های کاربردی مختلفی مانند کنترل جریان تیوب با استفاده از ECG، کاهش ولتاژ تیوب پرتو ایکس، روش های تغییر توالی اسکن، پوشش آشکارسازی بزرگ تر و حالت های با گام (Pitch) بیشتر برای کاهش دوز واگذار شده به بیمار در سی تی آنژیوگرافی قلبی وجود دارند.
برای کاهش دوز اکسپوژر تابشی در CT قلب برای کاربردهای روزانه چندین استراتژی عملی هم اکنون در دسترس هستند. بسیاری از استراتژی های ذخیره دوز که در بسیاری از بیماران کاربردی است ، می توانند به طور بسیار زیاد مورد استفاده قرار بگیرند. همانطور که در نشست علمی موسسه قلب امریکا در سال 2008 بیان شد تکنیک های بسیاری که از الگوریتم های ذخیره دوز استفاده می کرده اند، هم اکنون به صورت تجاری ارائه شدند و بسیار مهم و ضروری است که پروتکل اسکن را برای هر بیمار با استفاده از هرگونه استراتژی ممکن برای کاهش دوز به صورت انفرادی سازگار کرد. تلفیق چندین الگوریتم ذخیره دوز معمولا عملی است و منجر به کاهش موثری در دوز تابشی در بررسی CT قلبی می شود.