وضعیت سلامت و رفتارهای خودمراقبتی دهان و دندان در کودکان 5 تا 6 و 12ساله استان قزوین (1392)

پوسیدگی دندان از رایج ترین بیماری های مزمن کودکان در سراسر جهان است.
مطالعه به منظور تعیین وضعیت سلامت دهان- دندان کودکان استان قزوین و نقش عوامل جمعیتی و رفتارهای بهداشتی مرتبط با آن انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1392 بر روی 373 کودک در گروه های سنی 5 تا 6 و 12ساله استان قزوین انجام شد که با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. اطلاعات جمعیتی، تعداد دفعه های مسواک زدن و استفاده از نخ دندان، دفعه های مراجعه به دندان پزشک و استفاده از مواد غذایی با استفاده از پرسش نامه و معاینه توسط 6 نفر از دندان پزشکان آموزش دیده با مراجعه به درب منازل گردآوری شد. وضعیت سلامت دهان- دندان کودکان با شاخص DMFT/dmft ارزیابی و داده ها با آزمون های آماری تی، آنالیز واریانس و کروسکال- والیس تحلیل شدند.
میانگین شاخص DMFT/dmft برای کودکان 5 تا 6 و 12 ساله به ترتیب 4/63±5/66 و 4/22±3/53 بود. %86/3 کودکان فلوئوروزیس طبیعی داشتند. %94/6سایش دندان و %96/2 ترومای دندانی نداشتند. %9/7 کودکان اصلا مسواک نمی زدند، %14/2 دو بار در روز یا بیش تر مسواک می زدند و %10/5 از نخ دندان استفاده می کردند. ارتباط معنی داری بین جنسیت، انواع مواد غذایی مصرفی و دفعه های مسواک زدن با DMFT مشاهده نشد. این شاخص با ارزیابی صحیح افراد از وضعیت سلامت دهان و دندان خود رابطه آماری معنی داری داشت (P<0/001).
با توجه به یافته ها، وضعیت خودمراقبتی و سلامت دهان- دندان کودکان نامطلوب بود. آموزش رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و دندان به ویژه با رویکرد خانواده محور توسط متخصصان این حوزه ضروری به نظر می رسد.