بررسی رابطه ناامنی غذایی با کوتاه قدی توام با چاقی و اضافه وزن کودکان 11-7 ساله شهرستان زابل در سال 1394

غذا از جمله نیازهای اصلی انسان است، که در قالب«امنیت غذایی» مطرح می شود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه وضع ناامنی غذایی با کوتاه قدی توام با چاقی و اضافه وزن در کودکان 11-7 ساله شهرستان زابل انجام شد.
این مطالعه طی 2 مرحله انجام شد در مرحله اول (مقطعی) 3443 دانش آموز 11-7 ساله با نمونه گیری طبقه ای– خوشه ایو در مرحله دوم تمام کودکانی که بر اساس نمودار رشد CDC دچار کوتاه قدی توام با چاقی یا اضافه وزن (56 نفر) بودند؛ به عنوان گروه «مورد» و 112 دانش آموز که بر اساس همان استاندارد دارای قد و وزن مناسب برای سن بودند؛ به عنوان گروه «شاهد» انتخاب شدند. دانش آموزان گروه مورد و شاهد از لحاظ سن، جنس و دبستان هم سان بودند. برای ارزیابی امنیت غذایی خانوار پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه ای (USDA) با مصاحبه از مادران تکمیل شد.
شیوع کوتاه قدی 95/17 درصد، چاقی 56/4 درصد، اضافه وزن 98/10 درصد و شیوع کوتاه قدی توام با چاقی و اضافه وزن 71/1 درصد در جمعیت مرحله ی اول مطالعه بود. بین ناامنی غذایی با کوتاه قدی توام با چاقی و اضافه وزن ارتباط آماری معنی داری نشان داد. به طوری که ناامنی غذایی در گروه مورد با وضع اقتصادی ضعیف، زندگی در منزل استیجاری، شغل کارگر و بیکار برای سرپرست خانواده و سطح سواد پایین سرپرست ارتباط آماری معنی داری را نشان داد.
نتیجه ‏گیری: از آن جا که بین ناامنی غذایی و کوتاه قدی توام با چاقی و اضافه وزن ارتباط آماری معنی داری نشان داد؛ طراحی برنامه های مداخله ای برای پیش گیری یا کاهش نا امنی غذایی ضروری به نظر می رسد.