بررسی تطبیقی نقش تعدیلی فرجه سازمانی بر رابطه جوسازمانی و خلاقیت در پلیس مرزبانی استان های بوشهر و هرمزگان

تحولات و دگرگونی های جامعه امروزی، سازمان ها را وادار ساخته تا برای زیستن در محیط متغیر و بی ثبات پیرامون خود به خلاقیت روی آورده و اهداف، گرایش ها و علایق خود را در راستای دستیابی به آن هدایت نمایند. از دیگر سوی، خلاقیت خود نیازمند فضایی مناسب است که ترکیب مطلوبی از عوامل مختلف را در شرایطی معین برای نیل به اهدافی خاص فراهم می آورد. لذا هدف مقاله حاضر، بررسی تطبیقی نقش تعدیلی فرجه سازمانی بر رابطه جوسازمانی و خلاقیت در پلیس مرزبانی ناجا می باشد. پژوهش حاضر از انواع پژوهش های پیمایشی و در سطح تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش تمامی کارکنان پلیس مرزبانی ناجا در استان های بوشهر و هرمزگان تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده فرمول کوکران 366 نفر تعیین شد و از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید. بر اساس یافته ها، بین دو متغیر جوسازمانی و خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، ضمن اینکه متغیر فرجه سازمانی بر چگونگی رابطه این دو متغیر دارای نقش تعدیل کننده می باشد. همچنین بر اساس یافته های تحقیق متغیر خلاقیت درحالی که با بعد حمایت دارای بیشترین رابطه مثبت معنادار و با بعد همبستگی دارای رابطه مثبت و معنادار است با بعد فشار کاری دارای رابطه معکوس می باشد. عطف به رابطه مثبت و معنادار بین جوسازمانی و نوآوری، هر چه محیط و جوسازمانی منعطف تر باشند و مدیران قادر باشند آزادی عمل بیشتری برای کارکنان فراهم آورند میزان خلاقیت و نوآوری در کارمندان بیشتر خواهد بود. همچنین با توجه به رابطه مثبت بین جوسازمانی و نوآوری به وسیله فرجه سازمانی، سطح بهینه ای از فرجه برای سازمان مناسب است.