اثر تنش خشکی و اسید هیومیک بر صفات مورفولوژیک، عملکرد و میزان آنتوسیانین چای ترش (Hibiscus sabdarifa L.)

به منظور مطالعه اثر تنش خشکی و اسید هیومیک بر صفات مورفولوژیک، عملکرد و میزان آنتوسیانین چای ترش (Hibiscus sabdarifa L.)، آزمایشی در مرکز آموزش کشاورزی جیرفت در سال 1392 به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل تنش خشکی در سه سطح به صورت آبیاری پس از 50، 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس آبه عنوان عامل اصلی و مصرف اسید هیومیک به صورت شاهد (عدم مصرف)، یک بار مصرف همراه با آبیاری، یک بار مصرف همراه با آبیاری و یک بار محلول پاشی، یک بار مصرف همراه با آبیاری و دو بار محلول پاشی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. اسید هیومیک جهت آبیاری و محلول پاشی به ترتیب با غلظت 10 کیلوگرم در هکتار و 250 سی سی در 100 لیتر آب استفاده شد. تنش خشکی و اسید هیومیک اثر معنی داری بر پارامترهای رشدی، عملکرد رویشی و زایشی (کاسبرگ) و میزان آنتوسیانین داشت. با افزایش تنش خشکی ارتفاع بوته، طول گل آذین، تعداد شاخه فرعی، قطر ساقه، وزن تر و خشک بوته، وزن تر و خشک کاسبرگ کاهش نشان داد و میزان آنتوسیانین افزایش یافت. همچنین بیشترین میزان صفات مذکور از سطح چهارم اسید هیومیک حاصل شد. اثر متقابل تنش خشکی و اسید هیومیک بر تعداد شاخه فرعی، وزن تر و خشک بوته در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بیشترین میزان این صفات مربوط به تیمار سطح اول تنش و سطح چهارم اسید هیومیک بود. به طور کلی، اسید هیومیک موجب تعدیل اثرات مضر تنش خشکی در گیاه دارویی چای ترش شد.