تاثیر کوررنگی در سوانح ترافیکی

عوامل بروز تصادفات به سه عامل انسان، وسیله نقلیه و محیط یا جاده تقسیم بندی می شود. بر اساس مطالعات سهم انسان در بروز تصادفات بیش از نود درصد می باشد. بینایی یکی از حواسی است که به طور مطلق برای رانندگی ایمن لازم است. هدف مطالعه، بررسی تاثیر کوررنگی رانندگان در سوانح ترافیکی بود.
مطالعه به صورت مقطعی و طی سال های 94- 1391 بر روی 2089 راننده متقاضی کارت سلامت رانندگان مراجعه کننده به مرکز تخصصی طب کار «آرتا سلامت اردبیل» صورت گرفت. تعداد 65 نفر راننده کور رنگ با 130 نفر از رانندگان با دید سالم همان مرکز ازنظر سوابق سوانح ترافیکی ثبت شده توسط پلیس راهنمایی و رانندگی طی 5 سال گذشته موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. نمونه ها با رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت نمودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل استفاده گردید.
از مجموع 2089 راننده، 65 نفر (1/3%) با اختلال دید رنگی شناسایی شدند. بیشترین نوع کوررنگی به ترتیب شامل کوررنگی سبز (69/67%)، کوررنگی سبز-قرمز (07/23%)، کوررنگی قرمز (69/7%) و کوررنگی کامل (55/1%) بود. میانگین سنی رانندگان کور رنگ 25/45 با انحراف معیار استاندارد 027/11 و میانگین سنی رانندگان با دید سالم 67/42 با انحراف استاندارد 354/9 بود. تعداد 7 نفر (7/10%) از رانندگان کور رنگ و 26 نفر (20%) از رانندگان با دید سالم، حداقل یک بار طی 5 سال گذشته درگیر تصادف بودند.
رانندگان دارای بیماری های چشمی بیش از رانندگان سالم درگیر سوانح ترافیکی می شوند. شناسایی بیماری های چشمی رانندگان ازجمله کوررنگی هنگام صدور گواهینامه رانندگی می تواند در کاهش میزان تصادفات مرتبط با این بیماری ها موثر باشد.