بررسی مزیت نسبی تولید محصولات کشاورزی مبتنی بر زیست فناوری (مطالعه موردی: گندم و ذرت در استان فارس)

امروزه با توجه به محدودیت منابع تولید موجود در کشور، استفاده از فناوری های نوین نقش مهمی در صرفه جویی مصرف نهاده ها، افزایش بهره وری و بهبود مزیت نسبی در تولید محصولات کشاورزی دارد. در این راستا، زیست فناوری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا با توجه به اهمیت موضوع و فقدان مطالعه ای در زمینه اثر به کارگیری فناوری زیستی در مزیت نسبی تولید محصولات کشاورزی، تحقیق حاضر با هدف تعیین شاخص های مزیت نسبی تولید ناشی از ورود بیوتکنولوژی به عرصه تولید محصولات گندم و ذرت در استان فارس انجام شده است. بر این اساس با توجه به اطلاعات در دسترس از انواع کودهای زیستی و ترکیبات مختلف آن با کود شیمیایی، در چندین سناریو، شاخص های مزیت نسبی شامل DRC، SCB و NSP برای دو محصول منتخب، در سال 1392 محاسبه گردید. نتایج بیانگر آن است که کاربرد کود زیستی به عنوان مکمل و یا جایگزینی با بخشی از کود شیمیایی(50درصد و 100 درصد)، منجر به بهبود شاخص های مزیت نسبی می شود، به طوری که شاخص DRC گندم از 13/1در سناریو(1) به 49/0 در سناریو (4) کاهش می یابد. همچنین در رابطه با ذرت نیز تلفیق کود زیستی با کود شیمیایی منجر به کاهش شاخص DRC از 28/0 در سناریو(1) به 15/0 در سناریو (4)، می شود. شاخص های SCB و NSP نیز بهبود مزیت نسبی تولید گندم و ذرت را در اثر جایگزینی کود زیستی با کود شیمیایی بیان می نماید. بنابراین با توجه به نتایج، استفاده از زیست فناوری در مدیریت تلفیقی تغذیه، عملا موجب بهبود تغییرات هزینه تولید می گردد. لذا انتظار می رود با ترویج این قبیل فناوری بتوان به اقتصادی تر شدن فرایند تولید در بخش کشاورزی کمک نمود.