ارائه روشی جدید به منظور ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت مغان برمبنای ترکیب روش های دراستیک، سینتکس و اس آی

رشد روزافزون جمعیت سبب افزایش‏ فعالیت‏های انسانی از جمله فعالیت های کشاورزی و صنعتی شده و افزایش این فعالیت‏ها و استفاده بی‏رویه از کود‏ها، آفت‏کش‏ها و حشره‏کش‏ها، موجب آلودگی خاک و آب‏های زیرزمینی شده است. در این میان ارزیابی آسیب‏پذیری می‏تواند تاثیر بسزایی در مدیریت فعالیت های آلاینده داشته باشد. در این پژوهش روش جدیدی برای ارزیابی آسیب‏پذیری دشت مغان به عنوان اصلی‏ترین تامین کننده تولیدات کشاورزی و دامپروری استان اردبیل، ارائه شده است. این روش از ترکیب وزن دار سه روش رایج ارزیابی آسیب‏پذیری آب های زیرزمینی DRASTIC، SINTACS و SI بهره می‏برد. مقایسه نتایج به دست آمده از روش‏ پیشنهادی با داده های میدانی غلظت نیترات که از 21 حلقه چاه در محدوده مطالعاتی در پاییز 1394 نمونه‏برداری شده است، نشان می‏دهد روش پیشنهادی شاخص همبستگی بیشتری نسبت به دیگر روش‏های DRASTIC، SINTACS و SI دارد. براساس این نتایج در روش پیشنهادی 41، 46 و 13 درصد از آبخوان دشت مغان به ترتیب در مناطق با آسیب پذیری کم، متوسط و زیاد واقع شده است. روش شناسی ارائه شده در این تحقیق می‏تواند برای ارزیابی آسیب‏پذیری سایر آبخوان ها نیز استفاده شود.