بررسی توانایی رادیوگرافی پانورامیک برای ارتباط دادن بعد عرضی و ساژیتال در افراد اسکلتال کلاس III

برای ارایه کامل ترین طرح درمان در حیطه ارتودنسی، نیاز به بررسی مجموعه اسکلتودنتال در تمامی ابعاد می باشد. هدف این مطالعه بررسی توانایی پارامتر های خطی و زاویه ای قابل اندازه گیری در تصاویر پانورامیک به منظور ایجاد ارتباط بین بعد ساژیتال و عرضی در افراد اسکلتال کلاس III بود.
62 بیمار 14-8 ساله (32 بیمار اسکتال کلاسIII و 30 بیمار کلاس I) که کاندید درمان ارتودنسی بودند انتخاب شدند. از آن ها تحت شرایط کنترل شده گرافی پانورامیک و لترال سفالومتری تهیه شد. لند مارک های مختلف بعد عرضی روی آن ها تریس شده و بر اساس آن ها پارامتر های فاصله ای و زاویه ای اندازه گیری شدند. به منظور مقایسه پارامترها بین افراد کلاس I و III، داده های به دست آمده توسط آزمون مقایسه میانگین ها (t-test) آنالیز شدند. آستانه معنی داری در این مطالعه 05/0 درنظر گرفته شد.
پارامتر های خطی Co-Co، Go-Go و PTM-PTM در بیماران کلاس III به صورت معنی داری کمتر از افراد کلاس I بودند (P-value به ترتیب 04/0، 04/0، 02/0). اندازه عرض راموس در افراد کلاس III در مقایسه با افراد کلاس I کوتاه تر بود (001/0P<). زوایای Me˄ و N˄ نیز در افراد کلاس III به صورت معنی داری کوچکتر از افراد کلاس I بودند اما زاوایای Go˄ در افراد کلاس III بزرگتر بود (P-value به ترتیب 007/0، 002/0).
شاخص ها و پارامتر های به دست آمد که در رادیوگرافی پانورامیک قابل تریس کردن و اندازه گیری بودند. این شاخص امکان مرتبط ساختن بعد عرضی و ساژیتال را در افراد کلاس III امکان پذیر کرده بودند.