خصوصیات فیزیکوشیمیایی، میکرومورفولوژیکی و کانی شناسی رسی خاک های منطقه بردسیر متاثر از سازندهای زمین شناسی، ژئومورفولوژی و اقلیم

تشکیل و تکامل خاک ها در مناطق خشک و نیمه خشک شدیدا تحت تاثیر سازندهای زمین شناسی و ژئومورفولوژی منطقه می باشد. نهشته های جوان کواترنری، مارن های نئوژن و کرتاسه از مهم ترین و گسترده ترین سازندهای زمین شناسی در منطقه بردسیر می باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سازندهای زمین شناسی و همچنین اقلیم و سطوح ژئومورفولوژی بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، کانی-شناسی و میکرومورفولوژی خاک های منطقه می باشد. در این مطالعه 11 خاکرخ متاثر از این سازندها و در رژیم های رطوبتی اریدیک، مرز اریدیک- زریک و زریک و بر روی سطوح ژئومورفیک پدیمنت پوشیده و سنگی، دشت های سیلابی و دامنه ای، سطوح حدواسط، باهادا و تراس ها حفر شد. حداکثر مقدار گچ در خاک های واقع بر سازندهای کواترنری و مارن های کرتاسه و حداکثر مقدار کربنات کلسیم در سازندهای نئوژن مشاهده شد. خاک های متکامل مانند آلفی سول ها در رژیم رطوبتی زریک و سطوح ژئومورفولوژی دشت دامنه ای و خاک-های انتی سول در رژیم رطوبتی اریدیک و سطوح ژئومورفولوژی پدیمنت سنگی تشکیل شده اند. کانی های رسی مشاهده شده در این منطقه شامل اسمکتیت، ورمی کولیت، ایلیت، کائولینیت و کلریت می باشد که با حرکت از رژیم رطوبتی اریدیک به زریک نسبت اسمکتیت به ایلیت افزایش یافت. مطالعات میکرومورفولوژیکی نیز نشان داد با حرکت از رژیم رطوبتی اریدیک به زریک از بلورهای گچ کاسته شده و یا اثری از آن ها دیده نمی شود و بالعکس بر ضخامت پوشش های رس و بلورهای کلسیت افزوده شد. همچنین این مطالعات نشان داد عوارض خاک ساخت گچی عمده عوارض مشاهده شده در سازندهای کرتاسه و انواع عوارض خاک ساخت آهکی عمده عوارض مشاهده شده در سازندهای نئوژن می باشد.