هرمنوتیک صوفیانه در تفسیر کشف الاسرار میبدی

این کتاب تحلیل و بررسی یکی از شیواترین تفسیرهای عرفانی به زبان فارسی، تفسیر کشف الاسرار و عدهالابرار رشیدالدین میبدی، مفسر قرن ششم هجری است و به طور عمده جنبه هرمنوتیکی با روش خاص تفسیری تاویلی و صوفیانه قرآن را از دیدگاه رشیدالدین میبدی مورد بررسی قرار می دهد. هدف نویسنده پرداختن به دو جنبه هرمنوتیک و آموزه های قرآنی و تاثیر متقابل این دو در نوشتن تفسیری عرفانی بر قرآن است و به پیوند میان آیات قرآنی، تجربه عرفانی و زبان تفسیر توجه خاصی دارد. وی در این اثر در کنار قرآن و بهره گیری از سخنان صوفیان، به احادیث نیز استناد می جوید و می کوشد نشان دهد که چگونه میبدی از اسرار باطنی قرآن پرده برداشته و حقایق عرفانی آن را کشف کرده است. میبدی در تفسیر خود، به ظاهر آیات و روایات هم توجه دارد و تفسیرش درواقع آمیخته ای از روش روایی و صوفیانه است. او اساس تفسیر خود را بر پایه زبان تمثیلی عرفانی قرار می دهد و دریافت معانی حقیق قرآن را بر پایه زبان تمثیلی عرفانی قرار می دهد و دریافت معانی حقیق قرآن را از این راه ممکن می داند. آنابل کیلر نویسنده این کتاب، بعضی از آثار دیگر عرفانی به زبان عربی و فارسی را هم در حاشیه بحث هایش پیرامون هرمنوتیک صوفیانه مد نظر داشته و تحقیی جامع به عمل آورده است.