بازشناسی و تبیین مفهوم «نماد» در معماری با توجه به آراء و نظرهای اندیشمندان

پیچیدگی ها و دشواری های دنیای مدرن و فرصت های اندک انسان امروز که هر روز در تداوم صنعتی شدن بیشتر و بیشتر در گرداب مدرنیته غرق می شود، باعث شده تا انسان بیشتر به گذشته و داشته های خود اهمیت داده و سعی در رسیدن به آرمان ها و ایده آل های گذشته خویش داشت باشد؛ تا به نحوی هویت واقعی و گمشدهٔ خویش را در این دریای پرتلاطم مدرن بیابد. نمادسازی و نمادپردازی، پلی است برای هر فرد تا با توجه به اسطوره ها بتواند در این راه قدم بردارد و بدان دست یابد. در این میان، نظریات گوناگونی دربارهٔ نمادگرایی مطرح شده و هم به آرای سنت گرایان و هم به آرای فلاسفه غرب، پرداخته شده است. چراکه نمادگرایی در عرصهٔ آفرینش هنری، نقش به سزایی دارد؛ اما این را هم نباید فراموش کرد که پرداختن به نمادها باعث پیچیده تر شدن طرح می شود؛ اما در آخر، کار را منسجم تر و با معناتر می کند. به لحاظ هنری، «نمادگرایی» هنری است برای بیان واقعیات؛ یا حالات نامشهود و ناشناخته ای است که به مدد آن ها می توان به دنیای نامرئی قدم گذاشت و به رمز و راز هستی پی برد. دنیای نمادها، دنیای محدودپذیری نیست و تا بی کران وجود آدمی و هستی ادامه دارد؛ چراکه نمادها در تقابل ذهنی هنرمند با اشیا به گونه نامحدود شکل می گیرند و در حالت کلی، نماد، کلیتی است که معنای سمانتیکی و قابل درک معنوی در خود پنهان دارد؛ اما تبیین آن بستگی به ادراک فرد دارد؛ چراکه هر فرد، ظرف معنایی خاصی دارد و نسبت به آن شکل واجد شرایط برای خود در ذهن مجسم می دارد و نظریات گوناگون حول این امر نشان از تفاسیر متنوعی است هرکس برای خود ارائه می دهد.