تاثیر تمرینات عملکردی بر دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های متفاوت در کودک با سندرم داون شش سال

مقدمه و اهداف تمرینات عملکردی به عنوان روشی جدید و کاربردی برای بهبود سازگاری های عضلانی در کم توانان ذهنی معرفی شده است. لذا، پژوهش حاضر به مطالعه ی تاثیر تمرینات عملکردی بر سرعت حرکت مچ و زمان حرکت دسترسی به اشیا با اشکال (استوانه، مکعب، هرم) در اندازه های متفاوت (کوچک، متوسط، بزرگ) در کودک شش ساله با سندرم داون پرداخت.
مواد و روش ها طرح پژوهش حاضر تک آزمودنی و آزمایشی است. یک دختر با سندرم داون که اختلال جسمانی و حرکتی شدیدی نداشت، از کانون سندرم داون معرفی شد (جنسیت: مونث، سن: شش سال). آزمودنی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. پیش آزمون و پس آزمون دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های متفاوت، با استفاده از دستگاه تحلیل حرکتی گرفته شد. آزمودنی به مدت 24 جلسه ی 60 دقیقه ای (پنج جلسه در هفته) تحت تمرینات عملکردی هماهنگی چشم دست قرار گرفت. هر جلسه تمرین شامل سه بخش 15 دقیقه ای که بین آن ها 5 دقیقه استراحت بود، انجام گرفت.
یافته ها میانگین زمان حرکت دسترسی به شی استوانه با اندازه ی متوسط کمتر (17/1200MT= ) و اندازه اثر بیشتر از اشکال با اندازه های دیگر بود (89/0E=). میانگین سرعت حرکت مچ در دسترسی به شی استوانه با اندازه ی متوسط بیشتر (83/596 =V) و اندازه اثر بیشتر از اشکال با اندازه های دیگر بود (94/0E=). میانگین زمان حرکت و سرعت دسترسی به اشیا با اشکال و اندازه های دیگر در پس آزمون نشان داد که آزمودنی اجرای بهتری نسبت به پیش آزمون داشت.
نتیجه گیری یافته ها نشان داد که 24 جلسه تمرینات عملکردی باعث کاهش زمان حرکت، بهبود سرعت حرکت مچ و در الگوی دسترسی شد. پژوهش حاضر یافته های گذشته مبنی بر اینکه تمرینات تکلیف محور با رعایت اصل اختصاصی بودن تمرین، الگوی حرکتی در افراد با سندرم داون را بهبود می دهد، حمایت می کند.