تاثیر سن و جنسیت در به کارگیری ضرب المثل ها و اصطلاحات در گفتمان روزانه شیرازی ها

تغییر و دگرگونی یکی از ویژگی های اساسی زبان هاست. هر جامعه از نسل های متفاوتی تشکیل شده است که هر کدام دیدگاهی متفاوت راجعبه زندگی دارند و بدیهی است که از ادبیات متفاوتی استفاده کنند. تفاوت میان گویش نسلهای متفاوت جامعه ایران چنان زیاد است که گویی آنها به زبانهای متفاوت سخن می گویند. پژوهش حاضرکوشیده است تا میزان استفاده از اصطلاح و ضرب المثل در گروه های سنی مختلف جامعه را موردمطالعه قرار دهد. به همین منظور، با استفاده از روش انتخاب تصادفی، دو گروه 24 نفره از میان سالان و نوجوانان از هر دو جنسیت را به عنوان جامعه آماری برگزیده است تا امکان بررسی عوامل جنسیت و سن (نسل) در میزان و نوع استفاده از ضرب المثل و اصطلاح در گفتار روزانه محقق شود. تمامی شرکت کنندگان به صورت جداگانه مصاحبه شدند و جمله هایشان به دقت ثبت گردید. با شمارش ضرب المثلها و اصطلاحات در جمله های گروه های سنی میانسال و نوجوان و همچنین آزموده شده های مرد و زن و باتوجه به مفهوم تراکم اصطلاحی، یعنی نسبت تعداد ضرب المثلها یا اصطلاحات یک جمله به تعداد کل کلمات آن جمله است، و با استفاده از روش آماری استنباطی ناپارامتری این نتایج حاصل شد: 1. میانسالان نسبت به نوجوانان از ضرب المثلها و اصطلاحات بیشتری استفاده می کنند، شاید به این دلیل که با فرهنگ و ادبیات مانوستراند و از ظرافت ها و زیبایی های آن آگاه تر هستند. 2. نوجوانان نیز در مکالمات روزمره خود از ضرب المثل و اصطلاح استفاده میکنند؛ ولی ضرب المثلها و اصطلاحات آنان نوعا از جنس لغاتی هستند که یکشبه از طریق مطبوعات یا رسانه های جمعی و مجازی به لغتنامه جامعه تزریق می شوند. 3. دیگر آنکه مردان در مجموع از ضرب المثلها و اصطلاحات بیشتری نسبت به زنان در گفتار روزانه خود بهره می گیرند.