بررسی رابطه درگیری های تحصیلی، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی شهر بندرعباس

هدف این پژوهش، بررسی رابطه درگیری های تحصیلی، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دبیرستانی بندرعباس بود.
برای این منظور تعداد 364 نفر شامل 180 دختر و 184 پسر با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به پرسشنامه ای متشکل از «خودکار آمدی تحصیلی» (میگلی و همکاران، 2000) و «انگیزش تحصیلی» (والرند و همکاران، 1992) و درگیری تحصیلی (ریو تیسنگ، 2011) پاسخ دادند. عملکرد تحصیلی دانش آموزان نیز از طریق معدل کل آنان در پایان نیمسال اول سال تحصیلی 1394-1393 اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از ضرایب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش ورود همزمان استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان داد که پیشرفت تحصیلی می تواند به وسیله ی ابعاد درگیری تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی به شکل معناداری پیش بینی شود. تنها در مورد مولفه درگیری عاملیت با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری مشاهده نگردید. همچنین نتایج نشان داد بین خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی، بین انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی، بین درگیری شناختی و پیشرفت تحصیلی، بین درگیری عاطفی و پیشرفت تحصیلی، بین درگیری رفتاری و پیشرفت تحصیلی، بین درگیری عاملیت و پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد.
به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نقش متغیرهای انگیزشی و شناختی را در پیش بینی و تبیین عملکرد تحصیلی مورد تایید قرار داد که تلویحات عملی سودمندی را در فرایند انگیزش و یادگیری فراگیران در بر دارد.