رابطه بین جدایی - تفرد با رضایت شغلی در دو گروه از مدیران بومی و غیر بومی استان گیلان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در دو گروه از مدیران بومی و غیر بومی استان گیلان می باشد. نمونه پژوهش شامل 277 نفر از مدیران بومی وغیر بومی سازمان های استان گیلان بودند که با استفاده از جدول مورفی و میورز برای تعیین حجم نمونه بر طبق اندازه اثر انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد نظر از ابزار رضایت شغلی جاج و بونو و پرسشنامه جدایی- تفرد استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که رضایت شغلی مدیران بومی بیش از مدیران غیر بومی است و نیز مشخص شد که مدیران بومی و غیر بومی در متغیر های جدایی – تفرد تفاوت معنی داری نشان می دهند. همچنین بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در این مدیران رابطه وجود دارد و این رابطه در مدیران غیر بومی بیش از مدیران بومی است. بنابراین انتخاب مدیران غیر بومی می تواند با توجه به عملکرد آنها در مقیاس جدایی – تفرد صورت گیرد، تا افراد غیر بومی که به سمت های مدیریتی گمارده می شوند کمتر از شغل خود، ناخشنود گردند. همچنین پیشتهاد می شود که پژوهشگران بعدی به بررسی رابطه سازه دلبستگی با رضایت شغلی بپردازند که تکمیل کننده این مطالعه نیز می تواند باشد.