ارائه راهبردهای فردی و سازمانی موثر در سلامت کارکنان: نقش تعادل زندگی-کار

در پژوهش های اخیر با وجود بحث های فراوان در رابطه با تعادل زندگی-کار و سلامت کارکنان، کمتر به توسعه راهبردهای فردی و سازمانی موثر در این حوزه پرداخته شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی ارائه راهبردهای فردی و سازمانی موثر در سلامت کارکنان از طریق نقش میانجی گری تعادل زندگی-کار و بر مبنای مطالعه ای توصیفی-همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران و کارکنان سازمان تامین اجتماعی استان اصفهان به تعداد 374 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 188 نفر محاسبه و روش نمونه گیری، طبقه ای تصادفی بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه 70 سوالی است که روایی آن به دو روش محتوایی و سازه و پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ (921/0) تایید گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Amos 21 و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که تعادل زندگی-کار بر سلامت جسم و روان کارکنان تاثیر مستقیم و مثبتی دارد. همچنین سایر نتایج حاکی از آن است که؛ گرچه راهبردهای فردی و سازمانی تعادل زندگی کاری بصورت مستقیم بر سلامت کارکنان تاثیر بسزایی ندارند، اما گسترش این سیاست ها، کمک شایانی در ایجاد تعادل زندگی- کار نموده و بصورت غیرمستقیم سطح سلامت عمومی افراد را بالا می برد.