مقایسه تاثیر کوتاه مدت ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و روش ترکیبی بر محدوده ثباتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

شاخص کنترل پوسچر و حفظ تعادل، امروزه به عنوان یکی از پارامترهای مهم در ارزیابی افراد دارای اختلالات عصبی- عضلانی و اسکلتی- عضلانی مورد بررسی قرار می گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات کوتاه مدت ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و ترکیبی بر محدوده ثباتی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.
این پژوهش نیمه تجربی در سال 1392 روی 30 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مراجعه کننده به کلینیک های فیزیوتراپی مناطق 1 و 3 شهر تهران انجام شد که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی در سه گروه ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و ترکیبی قرار گرفتند و به مدت 12 جلسه (4 هفته)، پروتکل های درمانی را با نظارت تراپیست دریافت کردند. متغیرهای زمان عکس العمل، سرعت حرکت، حداکثر گردش و نقطه پایانی گردش در هشت جهت مختلف توسط دستگاه صفحه نیرو مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها توسط آزمون آنکووا و به کمک نرم افزار SPSS 16 انجام شد.
بعد از مداخلات درمانی، تمرینات ترکیبی باعث بهبود بیشتر در زمان عکس العمل در جهت 3 (جانبی راست) و جهت 8 (قدامی چپ) به نسبت تمرینات ثباتی و ماساژدرمانی و همچنین بهبود بیشتر در سرعت حرکت در جهت 2 (قدامی راست) در مقایسه با تمرینات ثباتی شد. متغیر حداکثر گردش تنها در جهت 7 (جانبی چپ) بین دو گروه تمرینات ثباتی و تمرینات ترکیبی اختلاف معنی دار داشت (05/0p<).
علی رغم تاثیرات کوتاه مدت هر یک از مداخلات درمانی بر بهبود محدوده ثباتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، به نظر می رسد ترکیب تمرینات ثبات مرکزی با ماساژدرمانی، موثرتر از استفاده هر یک به تنهایی است.