تعیین غلظت و زمان بهینه محلول پاشی سالیسیلیک اسید برای بهبود رشد جو در شرایط شور

در یک مطالعه دو ساله مزرعه ای تاثیر غلظت و زمان محلول پاشی سالیسیلیک اسید برای بهبود رشد گیاه جو تحت دو شرایط غیر شور و شور (به ترتیب 2 و 12 دسی زیمنس برمتر) در یک آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال های93 - 1391 در مرکز ملی تحقیقات شوری بررسی شد. تیمارهای سالیسیلیک اسید (یازده تیمار) شامل یک تیمار بدون محلول پاشی و ده تیمار محلول پاشی با غلظت های 35/0، 70/0، 05/1، 40/1 و 75/1 میلی مولار و اعمال در زمان های پنجه زنی + ساقه روی + ظهورسنبله یا ساقه روی + ظهورسنبله بود. اگرچه تنش شوری با کاهش اجزای عملکرد منجر به کاهش معنی دار عملکرد دانه گردید، با این حال عملکرد دانه بوته های جو تحت تاثیر محلول پاشی سالیسیلیک اسید به میزان قابل توجهی افزایش یافت. این اثر مثبت احتمالا به دلیل تاثیر سالیسیلیک اسید بر تعداد دانه در سنبله بود. متوسط عملکرد دانه در غلظت های صفر، 35/0، 70/0، 05/1، 40/1 و 75/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید در شرایط غیر شور به ترتیب 1/496، 7/539، 5/538، 8/553، 4/517 و 3/501 گرم در مترمربع و در شرایط شور به ترتیب 2/189، 5/212، 1/219، 9/206، 3/200 و 3/182 گرم در مترمربع بود. با توجه به معنی داری همبستگی منفی بین سدیم با عملکرد دانه، نقش تعدیل کنندگی سالیسیلیک اسید برای اثرات منفی شوری می تواند با اثر مثبت آن در کاهش غلظت سدیم در ارتباط باشد. بهترین تیمار را می توان محلول پاشی سالیسیلیک اسید با غلظت 05/1 میلی مولار برای شرایط غیر شور و با غلظت 70/0 میلی مولار برای شرایط شور در دو مرحله ساقه روی + ظهور سنبله دانست که به ترتیب باعث افزایش 6/16 و 6/18 درصدی عملکرد دانه شدند. نتایج این پژوهش بیان داشت که غلظت یا دفعات زیاد محلول پاشی نه تنها موجب بهبود تاثیر نمی شود، بلکه می تواند اثرات منفی نیز به همراه داشته باشد.