پیش بینی اقدام به رفتار خود جرحی در مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بر اساس سطوح تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود

رفتارهای خود جرحی در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی یکی از علایم مهم این اختلال بوده و با پیامدهای مضر همراه می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی اقدام به رفتار خود جرحی در مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بر اساس سطوح تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود انجام گرفت.
روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در نیمه اول سال 1393 به بخش روان پزشکی بیمارستان امام سجاد (ع) تهران مراجعه کرده بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از بین جامعه آماری فوق، تعداد 94 نفر به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شده و بعد از مصاحبه بالینی، پرسشنامه خود آسیبی عمدی و مقیاس های تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود را تکمیل کردند. سپس داده های به دست آمده نیز با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS تحلیل شد.
نتایج نشان داد رفتارهای خود جرحی با نمره کلی تحمل آشفتگی (26/0-r=، 012/0>P) و نمره کلی دلسوزی به خود (31/0-r=، 002/0>P) رابطه منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 13% از کل واریانس رفتارهای خود جرحی به وسیله تحمل آشفتگی (23/3 F=، 01/0>P) و 31% آن به وسیله دلسوزی به خود (55/6 F=، 001/0>P) پیش بینی می شود.
نتایج این پژوهش نشان داد که عدم تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود پایین می تواند رفتارهای خود جرحی را در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی پیش بینی کند.