مقایسه تاثیر تداخلات دندانی و استرس بر ایجاد اختلالات تمپورومندیبولار

اختلالات تمپورومندیبولار (TMD) گروهی از علائم و نشانه ها هستند که به همراه درد، عملکرد ناقص TMJ و عضلات جونده تشخیص داده می شوند. نقش فاکتورهای اتیولوژیک نظیر استرس و تداخلات اکلوزالی دراین اختلالات مورد توجه است. تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات تمپورومندیبولار و رابطه آن با استرس و تداخلات اکلوزالی در مراجعین به کلینیک دانشکده ی دندانپزشکی ساری در سال های 94-1393 انجام شد.
در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، 68 فرد (41 زن، 27 مرد) مراجعه کننده به مرکز فوق به صورت تصادفی انتخاب شدند.تداخلات اکلوزالی در نمونه ها براساس معاینات بالینی و میزان استرس آنان با پرسشنامه اندازه گیری اضطراب تیلور بررسی و رابطه TMD با متغیرهای مختلف از طریق آزمون های chi-square و exact fisher بررسی گردید. داده های تحقیق با نرم افزار آماری SPSS نسخه 0/22 تحلیل گردید.
از کل نمونه ها؛ 51 نفر (0/75درصد) TMD داشته اند. در مبتلایان TMD؛ 1 نفر (9/1درصد) استرس اندک؛ 30 نفر (8/58 درصد) استرس متوسط و 20 نفر (2/39 درصد) استرس بالا داشتند. ارتباط معنی داری بین ابتلاء به TMD و استرس دیده نشد. 7/13 درصد مبتلایان به TMD تداخل centric نداشته؛ 6/70درصد تا arch of close و 7/15درصد نیز تا line of closure تداخل داشته اند. رابطه معنی داری بین ابتلاء به TMD با تداخلات سمت کارگر (03/0p<)؛ تداخلات پیشگرایی (0001/0p<)؛ وضعیت arch of closure (03/0p<) و تداخلات غیرکارگر (01/0p=) مشاهده شد.
استنتاج: شیوع اختلالات تمپورومندیبولار در جامعه ی مراجعین به کلینیک دانشکده ی دندانپزشکی ساری در سال های 94-1393 بالا بوده و این اختلالات با استرس رابطه نداشته است؛ هرچند بروز آن ها با وجود برخی تداخلات اکلوزالی در مبتلایان مرتبط بوده است.