بررسی ارتباط اسپلنکتومی و فشارخون شریان ریوی در بیماران بتا تالاسمی ماژور در بیمارستان هاجر شهرکرد- سال 1394

افزایش فشار شریان ریوی، از عوامل اصلی بروز اختلالات قلبی در بیماران تالاسمی می باشند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط اسپلنکتومی و فشار شریان ریوی در بیماران بتا تالاسمی ماژور می باشد.
مطالعه مقطعی حاضر بر روی 60 نفر از بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1394 انجام گرفت. بیماران تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و مقادیر هموگلوبین، پلاکت، تعداد گلبول های قرمز هسته دار، لاکتات دهیدروژناز، نارسایی جریان دریچه تریکوسپید، فشار شریان ریه و... مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Stata13 با مقدار معنی داری کم تر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از بین متغیرهای مورد آزمایش در این تحقیق، میانگین مربوط به سن، هموگلوبین، پلاکت، گلبول های قرمز هسته دار، لاکتات دهیدروژناز، نارسایی جریان دریچه تریکوسپید، فشار شریان ریوی، قطر بطن راست، قطر شریان ریوی اصلی، قطر پایان دیاستولی بطن چپ و قطر پایان سیستولی بطن چپ در بیماران اسپلنکتومی شده در مقایسه با بیماران اسپلنکتومی نشده، بیش تر بود (05/0< p). هم چنین بین پلاکت، تعداد گلبول های قرمز هسته دار و زمان انجام اسپلنکتومی با فشار شریان ریوی همبستگی معنی داری مشاهده شد (05/0< p)، هرچند که ارتباط بین هموگلوبین و لاکتات دهیدروژناز با فشار شریان ریوی معنی دار نبود (05/0> p).
استنتاج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اسپلنکتومی ممکن است استعداد ابتلا به فشار شریان ریوی بالا را در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور افزایش دهد و یا منجر به پیشرفت افزایش فشار ریوی در این بیماران گردد.