ایمونوفنوتایپینگ بیماران مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) به روش فلوسیتومتری؛ ارتباط با پیش آگهی بیماری

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) نوعی بدخیمی لنفوسیتی می باشد که با تجمع لنفوسیت های B لوسمیک در خون محیطی، مغز استخوان و اعضای لنفاوی ثانویه مشخص می گردد. در این مطالعه، شاخص های ایمنوفنوتایپینگ بیماران مبتلا به CLL و ارتباط آن ها با پیش آگهی بیماری بررسی شده است.
این مطالعه به صورت تحلیلی، موردی- شاهدی بوده که بر روی 25 بیمار مبتلا به CLL و 15 فرد سالم انجام شد. شمارش کامل سلول های خونی برای تمامی افراد انجام گرفت. بر اساس سیستم طبقه بندی Rai، بیماران CLL با توجه به شدت بیماری به گروه های مختلف تقسیم شدند. به منظور ایمونوفنوتایپینگ، سلول های تک هسته ای از خون محیطی گروه بیمار جداسازی شده و پس از رنگ آمیزی با آنتی بادی های مونوکلونال اختصاصی، با استفاده از دستگاه فلوسیتومتر آنالیز شدند.
بیان مارکرهای CD5، CD19، CD20 و CD23 که جزء شاخص های مهم تشخیصی در بیماران CLL هستند، در مراحل پیشرفته بیماری نسبت به مراحل اولیه آن افزایش معنی داری داشت (p-value به ترتیب 03/0، 01/0، 02/0 و 02/0). هم چنین شدت بیان CD38 با پیشرفت بیماری ارتباط مستقیم داشته و این مارکر به طور معنی داری در مراحل پیشرفته بیماری، بیش تر بیان شد (02/0= p).
استنتاج: با ورود بیماران CLL به مراحل پیشرفته بیماری، تغییرات معنی داری در ایمونوفنوتایپینگ و شدت بیان CD38 مشاهده می گردد. این تغییرات که در جهت پیش آگهی بدتر بیماری بروز می یابند، می تواند با تضعیف عملکرد سیستم ایمنی و تشدید بیماری همراه بوده و در ادامه می توان از آن ها به عنوان شاخصی ارزشمند در پایش و درمان بیماری استفاده نمود.