تسلیح معارضان سوریه از منظر حقوق بین الملل

از زمان شروع بحران سوریه بیش از پنج سال می‏گذرد. آنچه در طولانی شدن این بحران بسیار حائز اهمیت است حمایت‏های مالی و لجستیکی برخی کشورهای منطقه‏ای و فرامنطقه‏ای است. این در حالی است که اقدام کشورهای تسلیح کننده نه تنها ناقض اصل منع توسل به زور به جهت دخالت در کشور سوریه به شمار می‏آید، بلکه، به موجب اصل عدم مداخله، حمایت های تسلیحاتی صورت گرفته به بهانه های بشردوستانه و متقابل نیز نمی‏تواند ادله‏ای پذیرفتنی در عرصه بین المللی دانسته شود. همچنین، به موجب دلایل بیان شده، توجه به برگزاری انتخابات صورت گرفته در سال 2014 و انتخاب قاطع بشار اسد، به سمت ریاست جمهوری، تسلیح معارضان به بهانه حق تعیین سرنوشت فاقد وجاهت بین المللی است. بر اساس آنچه بیان شد، در تدوین مقاله پیش رو، به مثابه تحقیقی بنیادی و راهبردی، سعی شد به کمک روش‏های توصیفی‏، ضمن بیان توجی هات ارائه شده در زمینه ارسال سلاح و تجهیزات نظامی ‏و تامین مالی به معارضان سوری به کمک مبانی حقوق بین‏الملل، پاسخی مستدل ارائه شود.