تاثیر مکمل دهی سیر بر پاسخ شاخص های التهابی و آنزیمی فشار اکسایشی پس از یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر مکمل دهی سیر بر پاسخ تعدادی از شاخص های التهابی و آنزیمی به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی فزاینده در دختران غیرفعال انجام شد.
روش شناسی: 19 دختر غیرفعال داوطلب (میانگین سنی 65/2 ± 15/23 سال، شاخص توده ی بدنی 25/1 ± 93/22 کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی 5/4 ± 36/30 میلی لیتر در هر کیلوگرم وزن در دقیقه و زمان رسیدن به واماندگی (آزمون بروس) 03/1 ± 82/7 دقیقه) به طور تصادفی و دوسویه کور و در دو گروه مکمل سیر (10 نفر) و دارونما (9 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از دوره ی 14 روزه ی مکمل دهی (500 میلی گرم قرص برای هر 12 ساعت در روز)، در یک برنامه فعالیت هوازی فزاینده (آزمون بروس) شرکت کردند. تغییرات پلاسمایی شاخص های التهابی و آنزیمی طی چهار مرحله (قبل از شروع مکمل دهی، قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت هوازی فزاینده) اندازه گیری شد.
یافته های پژوهش حاضر نشان داد که انجام فعالیت هوازی شدید باعث افزایش معنی داری در سطح پلاسمایی شاخص های التهابی و آنزیمی ناشی از فشار اکسایشی، در هر دو گروه مکمل دهی و دارونما شده است (05/0P<). همچنین مکمل سیر به طور معنی داری باعث کاهش سطح پلاسمایی پروتئین واکنشی سی با حساسیت بالا، لنفوسیت ها، نوتروفیل ها، آسپارتات ترانسفراز و آلانین ترانسفراز بلافاصله بعد از پروتکل ورزشی در گروه مکمل شده است (05/0P<). این در حالی است که مکمل سیر بر شاخص های گلبول های سفید تام، اینترلوکین شش، لاکتات دهیدروژناز و کراتین فسفوکیناز تاثیرمعنی داری نداشته است.
یافته های این پژوهش نشان داد که مکمل دهی سیر منجر به کاهش سطح پلاسمایی پروتئین واکنشی سی با حساسیت بالا ، لنفوسیت ها، نوتروفیل ها و شاخص های آنزیمی آلانین ترانسفراز و آسپارتات ترانسفراز شده است. بنابراین ممکن است سیر به عنوان یک مکمل غذایی در فعالیت های هوازی، باعث کاهش اثرات ناشی از فشار اکسایشی در ورزشکاران شود.