تاثیر تمرین هوازی بر پروتئین متصل شونده به رتینول-4 و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به سندرم متابولیک

پروتئین متصل شونده به رتینول -4 (RBP-4) به عنوان آدیپوکاین مترشحه از بافت چربی نقش مهمی در مقاومت انسولینی و اختلالات متابولیکی ایفا می کند. با وجود نقش مفید تمرین هوازی بر بهبود اختلالات متابولیکی، تاثیر تمرین هوازی بر RBP-4 و ارتباط آن با فاکتورهای متابولیکی در بیماران مبتلا به سندروم متابولیک مشخص نیست. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح RBP-4 سرمی و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به سندروم متابولیک بود.
روش شناسی: در یک پژوهش نیمه تجربی، 24 زن مبتلا به سندروم متابولیک(سن: 91/4±79/52 سال، شاخص توده بدن: 37/2±77/32 کیلوگرم بر مترمربع و اوج اکسیژن مصرفی: 55/2±40 لیتر بر دقیقه) به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 50-60 درصد اوج اکسیژن مصرفی به مدت 20-40 دقیقه به اجرای تمرینات هوازی پرداختند. قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری های ترکیب بدنی و خون گیری انجام شده و پس از جداسازی سرم، سطوح RBP-4، نیمرخ لیپیدی، گلوکز و انسولین اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین محاسبه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون t همبسته و مستقل و آزمون پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری برای کلیه آزمون ها 05/0 P<در نظر گرفته شد.
تمرین هوازی باعث کاهش معنی دار RBP-4 سرم، گلوکز، شاخص مقاومت به انسولین، وزن بدن، درصد چربی، شاخص توده بدنی (BMI)، دور کمر و امتیاز z سندرم متابولیک و افزایش معنی دار لیپوپروتئین پرچگال (HDL-C) شد (05/0P<). همچنین تغییرات RBP-4 ارتباط معنی داری با تغییرات درصد چربی، تری گلیسرید، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین داشت (05/0P<).
تمرین هوازی می تواند باعث کاهش RBP-4 سرمی و بهبود مقاومت انسولینی و برخی شاخص های خطر متابولیک در زنان با سندروم متابولیکی شود و احتمالا شاخص مقاومت انسولینی می تواند تحت تاثیر تغییرات RBP-4 قرار بگیرد.