تاثیر افزودن نانوکایتوزان بر ویژگی های فرایندی و کیفی کاغذ چاپ و تحریر تهیه شده از الیاف بازیافتی

بهبود فرایند تولید و ویژگی های کاغذهای تهیه شده از الیاف بازیافتی از معضلات مهم صنایع کاغذسازی است. در این تحقیق، تاثیر افزودن نانوذرات کایتوزان بر کیفیت فرایند و محصول تولیدی از الیاف بازیافتی چاپ و تحریر بررسی شد. ریزساختار بودن نانوکایتوزان و امکان دسترسی بیشتر به فضاهای بین اجزای سوسپانسیون خمیرکاغذ در کنار احتمال پیونددهی الکتروستاتیکی و هیدروژنی از ویژگی های این نانوذره محسوب می شود. به این منظور ابتدا نانوکایتوزان تهیه شد و ابعاد و شکل نانوذرات به کمک میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (FE-SEM) تایید شد. تغییرات طیف مادون قرمز نیز پس از تبدیل کایتوزان به نانوکایتوزان بررسی و کاهش گروه –NH2 کایتوزان و ایجاد گروه های –CONH بر اثر وقوع واکنش بسپار شدن بین کایتوزان و متااکریلیک اسید تایید شد. سپس نانوکایتوزان در چهار سطح (5/0، 1، 5/1 و 2 درصد براساس وزن خشک خمیرکاغذ) استفاده شد. نتایج بیانگر قابلیت نانوکایتوزان در افزایش ویژگی های مقاومتی (شاخص های مقاومت به کشش، ترکیدن و پاره شدن) و همچنین ویژگی های فرایند تولید (آبگیری و ماندگاری نرمه و پرکننده در ورقه کاغذ) نسبت به تیمار شاهد (بدون ماده افزودنی) بود. همچنین مقایسه نانوکایتوزان و کایتوزان در سطح مصرف یکسان (1 درصد براساس وزن خشک خمیرکاغذ) نشان دهنده عملکرد یکسان دو پلیمر کاتیونی در ویژگی های مقاومتی و عملکرد بهتر کایتوزان در ویژگی های فرایندی است. همچنین هر دو پلی الکترولیت مزبور در سطح مصرف یکسان (1 درصد براساس وزن خشک خمیرکاغذ) از نشاسته کاتیونی عملکرد بهتری در ویژگی های مقاومتی نشان دادند.