تاثیر شیارزنی زیستی با استفاده از قارچ های Pysisporinus vitreus و Xylaria longipes بر نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب چوب نوئل (Picea abies)

در این تحقیق، تاثیر شیارزنی زیستی بر نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب چوب نوئل (Picea abies) در جهت شعاعی با استفاده از قارچ های پوسیدگی سفید (Pysisporinus vitreus) و پوسیدگی نرم (Xylaria longipes) بررسی شد. کشت قارچ ها تحت شرایط دمایی 25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 درصد در انکوباتور و در مدت زمان های 15، 30 و 45 روز انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش زمان کشت در هر دو قارچ، ضریب نفوذپذیری گازی و ضریب انتشار بخار آب و مقدار کاهش جرم افزایش یافت، درحالی که مقاومت فشار موازی الیاف کاهش پیدا کرد. بیشترین کاهش جرم در تیمارهای 30 و 45 روزه قارچ Pysisporinus vitreusمشاهده شد. از علل افزایش نفوذپذیری و انتشار بخار آب می توان به تخریب انتخابی منافذ هاله دار دیواره تراکئیدها توسط قارچ Pysisporinus vitreusو ایجاد سوراخ های متعدد روی دیواره تراکئیدها توسط قارچXylaria longipesاشاره کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمارهای 30 روزه هر دو قارچ به علت نداشتن اختلاف معنی دار با تیمارهای 45 روزه بهترین زمان برای شیارزنی زیستی چوب نوئل است.