بررسی تاثیر تابش پرتوهای لیزر پرتوان و با توان میانی گالیوم آرسناید بر درد و عملکرد اندام فوقانی در بیماران مبتلا به التهاب اپی کندیل خارجی آرنج

التهاب اپی کوندیل خارجی آرنج (Lateral Epicondylitis-LE) یکی از مهم ترین ضایعات ناحیه آرنج و بازو است که در حدود 1 تا 3 درصد جمعیت فعال را در بر می گیرد و اغلب موجب صدماتی در ناحیه دست و بازو می گردد. تنیس البو (Tennis Elbow) معمولا به دنبال فعالیت های تکراری همراه با اکستنشن مچ دست و سوپینیشن ساعد بروز می کند. این سندرم در خانم ها و عموما بین سنین 30 تا 60 سال شیوع بیشتری دارد. مطالعات الکترومیوگرافیک نشان می دهد که این بیماری در مبدا عضله اکستنسور کارپی رادیالیس برویس E.C.R.B بیشتر از سایر عضلات اکستنسوری صدمه ایجاد می کند و روند ترمیم تاندون در آن به سختی صورت می گیرد. این بیماران در صورت عدم درمان صحیح و به موقع اغلب دچار مشکل در کار و فعالیت های روزانه می گردند و از شرایط فعالیت حرفه ا ی دور خواهند ماند.
22 نفر بیمار زن در سنین بین 40 تا 60 سال مبتلا به تنیس البو با معرفی متخصصان جراح ارتوپد در این مطالعه شرکت داده شدند. پس از ارزیابی اولیه و رعایت معیارهای ورودی بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول (10 نفر) تحت درمان با لیزر گالیوم آرسناید با طول موج 980 نانومتر و با توان 5/0 وات قرار داده شدند. بیماران گروه دوم ( 12نفر) تحت درمان با لیزرگالیوم آرسناید با طول موج 980 نانومتر و با توان 2 وات قرار گرفتند. تابش پرتوهای لیزر در یک سطح 9 سانتی متر مربع در ناحیه اپی کندیل خارجی آرنج (تکنیک گراید) انجام گردید و دوز مورد استفاده برای این بیماران 10 ژول بر سانتی متر مربع در هر جلسه بود. بیماران یک روز در میان و به مدت ده جلسه تحت درمان ذکر شده قرار گرفتند. متغیرهای درد در زمان استراحت و درد به هنگام اکستنشن مقاومتی انگشت میانی (با استفاده از مقیاس Visual Analog Scale و پرسشنامه مک گیل)، میزان قدرت گریپ (با استفاده از دینامومتر) و عملکرد دست قبل (با استفاده از پرسشنامه DASH) قبل و بلافاصله پس از جلسات درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
درد در حالت استراحت و به هنگام اکستنشن مقاومتی انگشت میانی در هر دو گروه تحت تاثیر تابش پرتوهای لیزر کاهش معنی داری نشان دادند. قدرت گریپ دست و همچنین امتیاز عملکردی اندام فوقانی پس از استفاده در هر دو گروه تحت تاثیر پرتوهای لیزر افزایش معنی داری را نشان داد و این افزایش در گروه تحت تاثیر پرتوهای لیزر 2 وات نسبت به گروه لیزر 5/0وات بیشتر بود.
نتایج مطالعه حاضر به سودمندی استفاده از لیزر با توان های بالا (پرتوان) نسبت به لیزر های کم توان و گروه پلاسبو در جهت درمان و بهبود بیماران مبتلا به تنیس البو تاکید دارد.