اثربخشی آموزش مبتنی بر رایانه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر با کم توانی ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش رایانه ای بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر با کم توانی ذهنی انجام شد.
روش این پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل 32دانش آموز پسر با کم توانی ذهنی بود که در 4کلاس آمادگی مقدماتی در سال تحصیلی 1394-1393 در ناحیه یک شهرستان مشهد مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه گیری تصادفی ساده یک گروه 8نفری به عنوان گروه گواه به شیوه سنتی و یک گروه 8 نفری به عنوان گروه آزمایش به شیوه آموزش رایانه ای آموزش دیدند. در ابتدا پیش آزمونی از دانش آموزان گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت 14روز در 60ساعت با روش مبتنی بر رایانه آموزش دیدند و گروه گواه در همان مدت با روش سنتی توسط معلمان موردآموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش، 2آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته بود و روایی آن ها توسط معلمان دوره آمادگی تایید شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش آماری توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها حاکی از آن بود که روش های آموزش به کمک رایانه تاثیر بیشتری نسبت به روش های سنتی در یادگیری فراگیران داشته است.
پیشنهاد می شود از آموزش رایانه ای برای کمک به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با کم توانی ذهنی استفاده شود.