انتخاب رویکرد ارتباطی مناسب برای کودک کم شنوا

همواره طی سال ها، تلاش های بسیاری صورت گرفته تا بهترین و مناسب ترین رویکرد برای آموزش زبان به افراد کم شنوا معرفی شود اما هنوز توافقی کلی صورت نگرفته است و این مباحث و اختلاف نظرها هنوز هم در همه دنیا ادامه دارد. در کشور ما هم وضع به همین ترتیب است، با این تفاوت که بسیاری از رویکردها هرگز اجرا نشده یا با نقایص بسیار همراه است. برخی مراکز و سازمان ها فقط یک روش و برخی ترکیبی از روش ها را برمی گزینند. در این میان تکلیفی برای خانواده سردرگم مشخص نمی شود و متخصصان و سازمان های مختلف هریک نظر ویژه خود را می گویند. این در حالی است که باید گزینه های مختلف برای والدین مشخص شود تا با توجه به نیمرخ تحولی و توانایی های کودک، بهترین و مناسب ترین روش برای او انتخاب شود.
مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و مطالعه کتابخانه ای انجام شد، به این ترتیب که اطلاعات مختلف در مورد موضوع پژوهش از منابع اطلاعاتی متفاوت شامل مقاله ها، کتاب های دانشگاهی و منابع علمی داخلی و خارجی از پایگاه های معتبرجست وجوی علمی مانند مگ ایران، الزویر، وایلی، پاب مد و موتور جست وجوی گوگل و پژوهشگر اطلاعات مربوط به بازده زمانی سال های 2003 تا 2016، گردآوری و موردتوصیف، تبیین و بحث قرار گرفت.
تلاش بر این است با مداخله و شناسایی به موقع کودکان با آسیب شنوایی و دادن آگاهی از رویکردهای مختلف ارتباطی به والدین بتوان عملکرد کودک با آسیب شنوایی را هم سطح عملکرد کودکان بدون آسیب شنوایی ارتقا داد. باید یادآوری شود که هیچ رویکردی بر رویکردهای دیگر برتری ندارد و بهترین رویکرد برای کودک، رویکردی است که بتواند از آن به خوبی استفاده کند و با شرایط، نیمرخ تحولی و مهارت های ارتباطی او سازگار باشد. در این مقاله سعی شده ضمن بررسی پژوهش های پیشین به نظرهای علمی مطرح شده در مورد رویکردهای ارتباطی پرداخته شود و رویکردهای آموزشی و توانبخشی افراد با آسیب شنوایی موردبررسی و بحث قرار گیرد.