اثر اسموپرایمیک بر شکست خفگی و مولفه های تنژگی بذر لاله واژگون (Fritillara imperilis)

لاله واژگون یکی از گونه های با ارزش دارویی و بوم گردشگردی در منطقه زاگرس است. با توجه به اینکه، تنژگی و استقرار این گیاه در شرایط طبیعی مشکل است، پرایمینگ بذر می تواند قابلیت تنژگی در این گیاه را افزایش دهد. این پژوهش در دو آزمایش جداگانه طراحی شد. آزمایش اول با هدف اثر اسموپرایمینگ بر شکست خفتگی بذر این گیاه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد (هر تکرار جداگانه و تکرار بعدی نوبت بعد در دستگاه قرار گرفت). فاکتورهای آزمایشی شامل مدت زمان سرمادهی (4 و 8 هفته)، پتانسیل اسمزی اعمال شده توسط پلی اتیلن گلایکول (3-، 6-، 9- و 12- بار) و مدت زمان پرایمینگ (12، 24، 36 و 48 ساعت) بود. نتیجه ها نشان داد، پتانسیل 12- بار به مدت 12 ساعت در طول 8 هفته سرمادهی بر درصد تنژگی، سرعت تنژگی، طول گیاهچه و شاخص بنیه به طور معنی داری اثر داشت ولی در کاهش نیاز سرمایی این گیاه موثر نبود. آزمایش دوم با هدف بررسی اثر پتانسیل اسمزی و مدت زمان پرایمینگ در بهبود ویژگی تنژگی بعد از شکست خفتگی انجام شد. نتیجه ها نشان داد اثر پتانسیل و مدت زمان پرایمینگ بر روی کلیه ویژگی های مورد بررسی معنی دار بود و موجب بهبود این ویژگی ها شد.