اثر روش های مختلف پیش تیمار و اندازه بذر بر عملکرد، اجزا عملکرد و برخی ویژگی های مرتبط با انبارمانی سوخ نژادگان های پیاز خوراکی

به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف پرایمینگ و اندازه بذر، بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی ویژگی های مرتبط با انبارمانی سوخ نژادگان های پیاز خوراکی، این پژوهش در دوسال زراعی (1391-1390و 1392-1391) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در چهار سطح (هیدرو پرایمینگ با آب مقطر، اسمو پرایمینگ بانیترات پتاسیم، پرایمینگ با استفاده از محلول اسید آمینه فولامین 2% و شاهد (بدون پرایمینگ)، اندازه بذر در سه سطح (ریز با قطر 6/2، متوسط با قطر 8/2 و درشت با قطر 3 میلی متر) و نژادگان در دو سطح (قرمزآذرشهر و زرقان فارس) بود. ویژگی های عملکرد کل، وزن، قطر و طول سوخ، ارتفاع گیاه، تعداد برگ، قطر گردن، قطر طبق، تعداد پوست پیاز، تعداد مرکز، تعداد و قطر لایه خوراکی (فلس) بررسی شد. نتیجه های تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر پیش تیمار و اندازه بذر روی تمام ویژگی های نژادگان های مورد بررسی از نظر آماری در سطح احتمال1 % معنی دار بود. برهمکنش اندازه بذر × پیش تیمار بر ویژگی های عملکرد کل، وزن سوخ، ارتفاع بوته و تعداد فلس معنی دار شد. همچنین نتیجه ها نشان داد که پرایمینگ بذر موجب بهبود عملکرد کل و اجزای عملکرد ش به طوری که مقایسه میانگین تیمارها نشان داد بیشترین عملکرد(37/59 تن در هکتار) به پرایمینگ با ماده فولامین و کمترین آن ( 41/38 تن در هکتار) به تیمار شاهد تعلق داشت. همچنین مقایسه میانگین ها نشان داد که عملکرد بذرهای درشت برابر 80/58 و عملکرد کل بذرهای ریز برابر 89/37 تن در هکتار بود. در پایان جهت کشت پیاز استفاده از بذرهای درشت و پرایمینگ با اسید آمینه فولامین در شرایط مشابه آزمایش قابل توصیه است.