کارکرد «حضور غائب» و فضای خارج صحنه«در نمایشنامه چیزهای پیش پا افتاده نوشته سوزان گلسپل

شخصیت‏های نمایشی تاثیرگذاری وجود دارند که در ذهن ما برجسته و زنده‏اند. بخشی از جذابیت آنها مربوط به حضور صحنه‏ای آنهاست. با اینحال، شخصیت‏های نمایشی‏ای وجود دارند که در صحنه ظاهر نمی‏شوند، اما «حضور غائب» آنها بقدری تاثیرگذار است که اشخاصی که بر روی صحنه ظاهر می‏شوند، تحت تاثیر نیروی اعمال شده از جانب آنها هستند. ویلیام گروبر در کتاب «فضای خارج صحنه، روایت، و تئاتر تخیل» این نظریه را مطرح می‏کند که «حضور غائب» شخصیت‏های اصلی‏ای که در «فضای خارج صحنه»، که در تخیل تماشاگران مجسم می شود، زندگی می‏کنند، می‏تواند نمایش را تاثیرگذارتر کند. در این مقاله نمایشنامه چیزهای پیش پا افتاده نوشته سوزان گلسپل بر مبنای نظریه گروبر بررسی میشود. این بررسی نشان می‏دهد با وجود اینکه شخصیت اصلی در این نمایشنامه هرگز بر روی صحنه ظاهر نمی‏شود، در تخیل خواننده به قوت شکل می‏گیرد. در حقیقت، نمایشنامه‏نویس با بهره‏گیری از فضای خارج صحنه و غیاب شخصیت اصلی، تاثیر نمایش را فزونی می‏بخشد. بررسی این ویژگی، ضمن آشکار کردن لایه‏ های پنهان اثر، همچنین می‏تواند به نمایشنامه‏نویسان کمک کند تا با کاربست این تمهید، تجربه‏‏ای متفاوت و غنی برای خوانندگان/ تماشاگران به همراه آورند.