ارزیابی و پهنه بندی تناسب پارامترهای محیطی برای توسعه فیزیکی شهرها (مطالعه موردی: شهر میاندوآب)

شهر میاندوآب یکی از شهرهای میانه اندام استان آذربایجان غربی است که هم زمان با دیگر شهرهای میانه اندام کشور با رشد روزافزون جمعیت و گسترش فیزیکی - کالبدی روبرو است.این شهر از تحولات کشوری در بخش اقتصادی و در سایر بخش ها متاثر گشته است و در این میان روند توسعه فیزیکی آن نسبت به سایر بخش های شهری کرد بیشتری یافته است؛ و این شهر دارای رشد فیزیکی پراکنده است. هدف این پژوهش ارزیابی و پهنه بندی تناسب پارامترهای محیطی برای توسعه فیزیکی شهر میاندوآب است. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای کتابخانه ای، اسنادی ونوع تحقیق کاربردی- توسعه ای می باشد و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از تحلیل های مکانی و از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی GISاستفاده شده است یافته های این تحقیق نشان می دهد که وسعت و مساحت شهر میاندوآب در سال 1390 نسبت به سال 1335 حدود 15 برابر شده است که رقم قابل ملاحظه ای است و نشان دهنده رشد و توسعه بیش از بیش شهر میاندوآب در جهات مختلف می باشد. توان های محیطی حوضه زرینه رود کاملا بر روند توسعه فیزیکی شهر میاندوآب تاثیر داشته و این تاثیرگذاری و تاثیرپذیری را با توجه به اسکان شهروندان و رشد و توسعه بیش از بیش شهر میاندوآب قابل توجیه می باشد. به طوری که همه پهنه ها و جهات شهر میاندوآب جهت توسعه پایدار شهری کاملا مناسب نمی باشد بلکه جهات و پهنه های شمال و شمال شرقی از لحاظ پارامترها و توان های محیطی کاملا مناسب می باشند؛ و دیگر پهنه ها و جهت ها به صورت مناسب، تا حدودی مناسب و نامناسب اند. نقاط و جهات شمال و شمال شرقی شهرستان میاندوآب جهت توسعه فیزیکی از نظر توان های محیطی (پارامترهای محیطی) کاملا مناسب بوده و در اولویت اول توسعه قرار می گیرد و جهات جنوب شرق برای توسعه فیزیکی شهر نامناسب (به دلیل حاصلخیز بودن، شیب زیاد و نزدیکی به گسل و شبکه آبراهه ها و...) تشخیص داده شده است.