تهیه و ارزیابی آزمایشگاهی یک هیدروژل جدید قابل تزریق انروفلوکساسین بر پایه کیتوزان

توسعه فرآورده های تزریقی آهسته رهش مورد علاقه شدید صنایع دارویی دامپزشکی و دست اندرکاران بهداشت دام است. در سال های اخیر، توجه زیادی به محلول های کیتوزان/ بتا-گلیسروفسفات تشکیل دهنده ژل در محل، بخاطر زیست تجزیه پذیری خوب و حساسیت آنها به دما، جلب شده است.
هدف کلی این مطالعه تهیه یک سامانه دارورسانی جدید تشکیل ژل در محل با پروفایل آهسته رهش برای انروفلوکساسین است. با استفاده از غلظت های مختلف کیتوزان، بتاگلیسروفسفات و انروفلوکساسین، 6 فرمولاسیون کیتوزان/ بتا-گلیسروفسفات تهیه شد. خصوصیات هیدروژل ها از جمله الگوی رهایش دارو، زمان ژل شدن، قابلیت کشیده شدن هیدروژل در سرنگ، ریخت شناسی، طیف FTIR و فعالیت ضدمیکروبی آنها در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی گردید.
سرعت رهایش دارو و قابلیت کشیده شدن هیدروژل در سرنگ با افزایش میزان کیتوزان و بتاگلیسروفسفات کاهش یافت. تمامی هیدروژل ها قابلیت رهایش دارو را تا 120 ساعت داشتند، اما بهترین نتایج براساس رهایش بهینه دارو و ویسکوزیته با فرمولاسیون 1 (کیتوزان 2%، بتاگلیسروفسفات 5% و انروفلوکساسین 1%) بدست آمد. مطالعات FTIR هیچ برهمکنشی را بین دارو و اجزاء هیدروژل نشان نداد. میکروسکوپ الکترونی نگاره، ساختار یکنواختی را برای ژل تشکیل شده نشان داد اما هیدروژل متورم شده در بافرفسفات، ساختار متخلخلی داشت. آزمایشات میکروبی، فعالیت باکتری ساید بالایی برای انروفلوکساسین بارگذاری شده در این هیدروژل نشان داد که از نظر میزان منطقه مهار رشد، حداقل غلظت مهاری و حداقل غلظت کشندگی باکتری ها مشابه نمونه های شاهد مثبت (سوسپانسیون انروفلوکساسین) بود.
این هیدروژل بخاطر داشتن روش تهیه ساده و پروفایل آهسته رهش دارو، دارای چشم انداز روشنی برای دارورسانی انروفلوکساسین در حیوانات می باشد