مبانی انسان شناختی لیبرالیسم هایکی: انسان فردی و انسان اجتماعی

هر یک از دستگاه های فلسفه سیاسی با روش خاص خود به توضیح جهان سیاسی می پردازد و در این راه با تکیه بر مبانی هستی شناختی، انسان شناختی و معرفت شناختی، مسائل سیاسی را مورد طرح قرار می دهند. انسان شناسی فلسفی برای مطالعات علوم انسانی، حکم منبعی را دارد که گزاره های علمی از آن می جوشد. لیبرالیسم نیز جدای از این عمومیت نیست و هایک به عنوان یکی از نظریه پردازان این مکتب در قرن بیستم، فلسفه سیاسی تجویزی خود را بر ساختاری فلسفی از انسان قرار داده است. بر اساس این مقاله که به واکاوی این ساختار فلسفی در دو بعد انسان به مثابه فرد و انسان به مثابه عضو جامعه پرداخته شده است هایک دریافت موضعی برین و عینی که ثبات و کلیت ویژگی بنیادین آن است، مفقود همیشگی انسان می داند. پراکندگی و نقص، دو ویژگی عمده دانش محسوب می شود همچنین هایک جامعه و نهادهای مهم آن را محصول قرارداد بین انسان ها و ساخته اراده آگاهانه آن ها نمی داند، بلکه آن ها را همان نظم های خود جوش یا خود انگیخته ای می داند که طی هزاران سال زندگی عملی انسان ها و تحولات تدریجی ناشی از آزمون وخطا و بقای اصلح به وجود آمده اند.