اقلیم شناسی روزهای ذوب-یخبندان ایران

یخبندان دارای ویژگی های آماری مختلفی است که روزهای ذوب-انجماد یکی از این ویژگی ها است. در این مطالعه هدف بر آن است که با استخراج فراوانی روزهای ذوب-انجماد، توزیع زمانی و مکانی این ویژگی از یخبندان در مقیاس های سالانه و ماهانه در ایران بررسی شود. لذا برای دسترسی به این هدف، داده های مربوط به دماهای حداقل و حداکثر روزانه 62 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک برای یک دوره 15 ساله از سال 91-1990 تا 2005-2004 برای ماه های اکتبر تا می از سازمان هواشناسی کشور دریافت گردید. سپس بر اساس تعریف روزهای ذوب-انجماد به عنوان روزهایی که در آن دمای حداکثر صفر یا بالای صفر درجه سانتی گراد و دمای حداقل 2/2- و یا پایین تر از آن باشد، فراوانی های ماهانه و سالانه آن استخراج گردید و نقشه های پهنه بندی آن رسم شدند.
نتایج این تحقیق نشان می دهد که در مقیاس سالانه حداکثر فراوانی روزهای ذوب-انجماد، با بیش از 70 روز، در غرب، شمال غرب و ایستگاه های مرتفع زاگرس میانی مشاهده می شود. ماه ژانویه نیز اوج میانگین فراوانی وقوع روزهای ذوب-انجماد در ایران است. در این ماه از بین 62 ایستگاه مورد مطالعه 51 ایستگاه یعنی حدود 82 درصد ایستگاه ها حداقل یک روز ذوب-انجماد داشته اند.