سازمان های اطلاعاتی و افکار عمومی؛ راهبردی برای امنیت سازی

بررسی نظریه ها و الگوهای امنیت سازی طی دهه های اخیر حکایت از آن دارد که عوامل موثر در تکوین، صیانت و تقویت ضریب امنیتی کشورها، تعدد و تنوع چشمگیری یافته است. در این میان نقش افکار عمومی بسیار برجسته و مهم می نماید؛ به گونه ای که تمام عناصر امنیت ساز به نوعی در تعامل با آن قرار دارند. پژوهش حاضر تلاش دارد با عطف توجه به الگوی ارتباط سازمان های اطلاعاتی با افکار عمومی، از تاثیر آن بر روی امنیت سخن بگوید. برای این منظور محققان دو الگوی اصلی را شناسایی و تبیین نموده اند که عبارت اند از: الگوی مدیریت دولتی و الگوی مدیریت اجتماعی. درنهایت الگوی ترکیبی را پیشنهاد داده اند که جامع ایده های مثبت هر دو رهیافت می باشد. این مطالعه به روش تحلیلی انجام شده و دستاورد اصلی آن این است که سازمان های اطلاعاتی در رهیافت دولت محور، عمدتا دارای نقش اجرایی در راستای ساخت افکار عمومی مطابق با خواست دولت ها هستند؛ اما در رهیافت مردم محور، نقش شناختی جهت شناسایی خواسته های افکار عمومی و برآورده کردن آن ها برجسته می شود. الگویی ترکیبی یا جامع، مبتنی بر تربیت امنیتی و مسئولیت دولتی است و سعی در تامین خواسته های عمومی با پذیرش استقلال نسبی هویت دولتی دارد