بررسی عوامل خطر درگیری میکروسکوپی غدد لنفاوی مرکزی گردن در بیماران مبتلا به کانسر پاپیلاری تیروئید بدون درگیری واضح غدد لنفاوی گردنی

علیرغم بقای طولانی در کانسر پاپیلاری تیروئید (PTC)، متاستاز به غدد لنفاوی گردنی مهمترین عامل در عود ناحیه ای این بیماری است. هدف از این پژوهش، یافتن عوامل خطری است که بدون درگیری کلینیکی غدد لنفاوی گردنی، بیماران PTC را مستعد متاستاز میکروسکوپی به غدد لنفاوی مرکزی گردن می کند.
پرونده پزشکی 115 بیمار مبتلا به PTC که در بین سال های 94-1393 در بیمارستان آیت الله طالقانی تهران تحت جراحی توتال تیروئیدکتومی قرار گرفته بودند. بررسی شد. متغیرها مور مطالعه شامل، سن، جنس، اندازه تومور، وجود متاستاز، مولتی فوکال بودن تومور، محل تومور و میزان تهاجم تومور به کپسول تیروئید بود. داده های خام با نرم افزار SPSS v20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
فراوانی بروز متاستاز حدود 49 درصد بود. بین سن بیمار و بروز متاستاز یک همبستگی ضعیف مثبت و بین اندازه تومور و بروز متاستاز یک همبستگی خیلی ضعیف مشاهده شد. نقطه cut-off برای سن، 5/42 سال (حساسیت 63% و اختصاصیت 62%) و برای اندازه تومور، 75/1 سانتی متر (حساسیت 58% و اختصاصیت 57%) محاسبه شد. فراوانی بروز متاستاز در مردان بیشتر از زنان و نیز در مورد تومورهای مولتی فوکال بیشتر از تومورهای تک کانونی بود. بروز متاستاز با محل تومور و نیز با تهاجم تومور کپسول تیروئید همبستگی ضعیفی داشت.
جمع بندی: به نظر می رسد که در PTC، سن بالا، اندازه بزرگتر تومور، مرد بودن، مولتی فوکال بودن تومور، میزان تهاجم تومور به کپسول از ریسک فاکتورهای بروز متاستاز به غدد لنفاوی مرکزی می باشد و شاید بتوان لنف نود دایسکسیون پروفیلاکتیک مرکزی گردن را در بیمارانی که چندین فاکتور از موارد بالا را دارند در نظر داشت و یا پیگیری های بعد جراحی از نظر عود در این بیماران در فواصل نزدیکتر و با دقت بیشتری صورت گیرد. با این حال، بهتر است مطالعات بیشتری در آینده انجام شود.